İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesinin ardından Almanya; iki ayrı ülke olarak konumlandırıldı ve yaşamına uzun yıllar boyunca bu şekilde devam etti. Federal Almanya Cumhuriyeti veya bilinen adıyla Batı Almanya, İkinci Dünya Savaşı’nın batıdaki galiplerinin kontrolünde ilerledi. Alman Demokratik Cumhuriyeti veya bilinen ismiyle Doğu Almanya ise, savaşın doğudaki galiplerinin kontrolüne bırakıldı. 1949 yılında netleştirilen bu iki sistem, savaşın en büyük mağlubu için en önemli cezaların başında gelmekteydi.
Batı Almanya ve Doğu Almanya arasındaki en önemli fark, ekonomik nitelik kısmında ortaya çıktı. Batı Almanya’nın ABD ve İngiltere’den aldığı yatırımlar; ülkenin kısa süre içerisinde kalkınmasını ve yeniden Avrupa’nın liderlerinden biri olmasını sağladı. Ancak Doğu Almanya’da durum farklıydı. SSCB’nin etkisi altında bir ülke yapılanmasına giden Doğu Almanya; kazanımların düşük olduğu ve zenginleşme imkanının bulunmadığı bir yerdi. Bu nedenle de iki ülkenin sınırlarındaki hareketliliğin arttığı görüldü. Doğu’dan Batı’ya geçenlerin önünü kesmek isteyen Doğu Almanya; 1961 yılında Berlin Duvarı’nı inşa etti.
Aynı şehir içerisindeki bir duvarla ayırılan Almanlar; 28 yıl boyunca birbirleriyle kısıtlı imkanlarla temas kurdu. 1980’li yıllarda SSCB’nin yeniden yapılanma sürecine girmesi ve katı politikalarını azaltması; Doğu Bloku ülkelerinin tamamında yeni dönemlerin açılmasını sağladı. Doğu Almanya’da da tepkilerin yoğunlaştığı ve birleşme ihtimalinin ortaya çıktığı görüldü. Protestoların uzun süre boyunca devam ettiği Doğu Almanya’da; 1989 yılının 9 Kasım gününde Berlin Duvarı yıkıldı. “Utanç Duvarı” olarak tanımlanan bu yapının yıkılması sonrasında ise; Federal Almanya Cumhuriyeti tarafından birleşme müzakereleri başlatıldı.
İki Almanya’nın Ayrılığı 41 Yıl Sürdü!
1989’da “Duvar”ın yıkılmasıyla başlayan birleşme süreci, 3 Ekim 1990 yılında tamamlandı ve bölgeler arasındaki yönetimsel ayrılık giderildi. 41 yıl aradan sonra yeniden “Almanya” ismi Dünya’da var oldu. Ayrılık döneminde Doğu Almanya olarak konumlanan bölgenin, Batı’ya oranla daha az gelişmiş olduğu görüldü. Ancak her iki bölge de, ilerleyen yıllarda eksiklerini kapatmak adına önemli bir çaba sarf etti. Doğu’daki kısıtlı imkanların geliştirilmesi ve Batı’yla nüfus entegrasyonuna gidilmesi; yeni Almanya’nın ilk hedefi olmuştu.
Bugün dahi iki bölge arasındaki refah farkı hissedilse de, Alman halkının her halükarda bu durumu olumlu karşıladığı tespit edildi. Alman hükümetinin Doğu Sorumlusu Carsten Schneider’in açıkladığı araştırma sonuçlarında; ülkenin yüzde 61’inin birleşme sürecini bir kazanç olarak yorumladığı görüldü. Doğu Almanya kökenli vatandaşların “ikinci sınıf” görülme oranlarının da her geçen yıl düştüğünü belirten Schneider; Batı kesiminde bu oranın çok daha az olduğunu açıkladı.
Birleşmenin ardından 32 yıl geçmesine rağmen; Doğu ve Batı Almanya arasında belirgin bir kültür farkı olduğunu söyleyenler de oldukça fazla. Entegrasyonun tam anlamıyla gerçekleşemediğini dile getiren Almanya halkı; sosyalleşme farkı, çalışma düzeni farkı gibi etmenlerin hala tam anlamıyla Doğu’da netleştirilemediğini belirtmekte. Ayrılık döneminde Batı’nın da tam anlamıyla özgür olmadığını savunan Batı Almanya kökenliler; birleşme sayesinde ülkenin özgür genlerine kavuştuğunu dile getirmekte.